Kosmetoginekologia jest najszybciej rozwijającą się dziedziną medycyny, łączącą chirurgię estetyczną oraz ginekologię. Plastyka pochwy zapewnia ulepszenie wyglądu oraz ergonomiczności narządów seksualnych kobiety. Pozwoli na kosmetykę chirurgiczną problemów powstających wskutek wielokrotnych porodów i naturalnych wad anatomicznych. Do najpowszechniejszych zabiegów z obszaru ginekologii plastycznej należy labioplastyka. Jest to plastyczna operacja pochwy, zabieg kwalifikowany do niezwykle delikatnych oraz wymagających dużego doświadczenia operacyjnego. Plastyka pochwy przynosi za sobą określone zagrożenie powikłań.
Zabieg plastyki pochwy określany jako „odświeżanie pochwy” może być przeprowadzany w ramach zabiegu perineoplastyki. Odtwarzany zostaje wówczas kształt ścian pochwy oraz krocza, zniekształconych po licznych czy cięzkich porodach, urazach fizycznych czy wskutek starzenia się. Kolejną formą tego zabiegu jest odtworzenie błony dziewiczej (hymenoplastyka).
Operacja plastyczna pochwy – plastyka pochwy – na czym polega operacja?
Plastyka pochwy trwa blisko dwóch godzin. Wykonuje się ją w miejscach naturalnych fałd skóry, żeby rany były jak najmniej zauważalne. Po zabiegu może nastąpić zbliznowacenie, lecz winno zaniknąć z upływem czasu. Panie są zwykle poddawane znieczuleniu w celu umożliwienia optymalnego komfortu podczas operacji. Może być ona zrobiona przy wykorzystaniu standardowej metody czy przy wykorzystaniu laserów, jakie mogą nasilać mechanizm gojenia się ran, lecz wygląd oraz rezultat waginoplastyki jest w istocie niezwykle zbliżony w obu tychże technikach.
Przebieg plastyki pochwy
Waginoplastyka, więc plastyka pochwy jest jednym z najpopularniejszych oraz przeważnie wykonywanych zabiegów z obszaru ginekologii estetycznej, jakiego celem jest ściągnięcie pochwy, przeciwdziałanie powstaniu chorób narządu rozrodczego i poprawa jakości współżycia. Operacja polega na wycięciu rozciętego fragmentu pochwy, jaki później jest zwężany. Cięcia robione są na bocznej ściance, z jakiej usuwana jest niepotrzebna tkanka. Powstała rana szyta jest tak, żeby dojście do pochwy spełniało życzenia pacjentki – do zabiegu stosuje się szwów rozpuszczalnych. Ostatnim krokiem jest plastyka krocza, jaka nadaje mu końcowy wygląd. Operacja trwa od 30 do 90 minut oraz robiona jest w znieczuleniu ogólnym, miejscowym czy dożylnym (na życzenie pacjentki). Cena waginoplastyki oscyluje między 4500 zł i 10 000 zł.
Zabieg nie będzie wykonany, jeśli pacjentka dobrze się do niego nie przygotuje. Ważna jest tu konsultacja z specjalistą robiącym operację, jaki zdecyduje, czy kobieta może być operowana i zgromadzi wywiad na temat jej wymagań. Potrzebne jest także przeprowadzenie badań krwi, moczu, antygenów, poziomu cukru, elektrolitów i koagulogramu. W wypadku kobiet po czterdziestym roku życia, ponadto wykonywane jest EKG. Na blisko 6 godzin przez zabiegiem pacjentka nie może jeść oraz pić, natomiast 2 tygodnie wcześniej nie może stosować środków przeciwko grypie, przeciwkaszlowych i kwasu acetylosalicylowego oraz jego pochodnych. Operacja odbywa się po zakończonej miesiączce, i gdy w przeciągu ubiegłych 2 tygodni przed jej terminem wynikły pewne choroby, należy natychmiast poinformować o tym specjalistę operującego. Należałoby także zmniejszyć palenie papierosów na 3 dni przed zabiegiem.
Powikłania pooperacyjne
Każda ingerencja chirurgiczna obciążona jest określonym zagrożeniem – także plastyka pochwy. Podstawową grupę ewentualnych powikłań stanowią kłopoty połączone wprost z raną pooperacyjną. O tego typu szkodliwych efektach leczenia operacyjnego możemy mówić na przykład, jeśli rozwinie się choroba w ranie pooperacyjnej lub rana ta się rozejdzie. Poza tym w pobliżu miejsca cięcia może wygenerować się krwiak, jaki jednakże nie stanowi na ogół wielkiego kłopotu.
W wypadku operacji przedniej ściany pochwy może pomiędzy innymi dojść do pojawienia się zakłóceń oddawania moczu, i w wyjątkowych wypadkach chociażby do naruszenia pęcherza moczowego. Zabieg plastyki bocznej ściany pochwy obciążony jest pomiędzy innymi zagrożeniem rozwoju nieprawidłowości trzymania stolca, czasowo występujących zaparć, i w wyjątkowych wypadkach uszkodzenia odbytnicy.